Sırtımdan bıçaklayanım!

Adını anmadan özlüyorum seni. Adın dilimi acıtıyor, henüz keşfedilmemiş zehir gibi.

Yenildim sayma sakın, sadece peşinden sürüklenmeyi hak görmedim, yediremedim kendime; katilim.

Farkıma varsan, farkın olurdu biliyorum. Hani inanmış gibi yapmıştım yalanlarına.

Hatırladın mı? O zaman anlamıştım aslında, herkesten farklı olmadığını.

Senin hayatının neresindeydim, sende ne kadar vardım, neydim sorularıyla baş başayken, vuruldum.

Yarası sırtında olan, kendi yarasını saramazmış.